kleding&kunst

Een kustzinnige kijk op kleding, waardoor met name een aantal artiesten werd aangetrokken, bleek samen te kunnen gaan met een voldoen-de mate van functionaliteit. Dit bezorgde hem zelfs een ministeriele onderscheiding voor het ontwerp van een regen-/fietspak.

 

 

 

 

 

 

 

Echter kort na die erkenning wendt Veenhof zich af van de gebruikskunst, die kleding nu eenmaal merendeels is. Hij stort zich in de muziek, het atelier wordt omgebouwd tot studio, een Goudse popformatie leeft zich erin uit.

Individualisten zijn het, die hun plezier aan de gekozen instrumenten (voor Veenhof saxofoon en synthesizer) een tijdlang niet opkunnen. Het feest kon niet duren, de breuk met een bestaan vol compromissen terwille van de commercie bleek blijvende gevolgen te hebben.

Met hernieuwde energie keert Veenhof terug naar zijn oude liefde; de mode-kultuur. Onder de naam “VIA/VIA design” start hij een eigen label in een eigen winkel. Maar de spanning tussen artistieke impulsen en eisen van de commercie dwingt hem tot een keuze, die ten gunste van de kunst uitvalt en een afscheid van het verleden inhoudt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De inmiddels rijkelijk opgedane tekenervaring wordt aangewend voor niet door nuttigheids-overwegingen beperkte expressie van “imaginative passion”. Hij begint te schilderen, Gezien de voorgeschiedenis hoeft zijn experimentele houding en de snelle ontwikkeling in zijn kunst nauwelijks te verbazen. De noodzakelijk geworden inkeer tot zichzelf heeft een figuratie van ingetogen beelden ten gevolge: vrouwenfiguren in pasteltinten getuigen van bezinning en ook wel (begrijpelijke) onzekerheid.

 

 

 

 

 

 

 

Het naakt komt tevoorschijn uit een vage achtergrond, zoals kleding op haar wijze een lichaam kan onthullen. De beeldende intuïtie van de kunstenaar verkent als het ware vlug de mogelijkheden die deze stemmingskunst biedt: zij zou op traditionele paden leiden, het erotisch levensgevoel meer verfijnen dan intensiveren en (waarschijnlijk het kwalijkst van al) door haar benadering van beeld en achtergrond een spanningsloze estetica realiseren. Er wordt haastig afscheid genomen van deze “stemmigheid”.